10. Η Καλυψώ

 …και η θλίψη μιας φυλακής.

 Αναζητώντας  τις απαντήσεις…

Οι ερωτήσεις ενός ταξιδευτή της γνώσης

Φορούσα ένα φθαρμένο τζιν παντελόνι και ένα όχι τελείως
κατάσπρο μπλουζάκι, σκονισμένο με αλμυρές σταγόνες πάνω του και στο μέτωπο μου και άρχιζα να διασχίζω την τέταρτη δεκαετία της ζωή μου, λίγο μετά τα 30, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η «Καλυψώ»!
Μια παρουσία εντυπωσιακή, ψηλή, γοητευτική με απροσδιόριστο τρόπο, με ένα αέρα εξουσίας και υπεροχής και με βλέμμα αστραφτερό διεισδυτικό κοφτερό.
Η νεανικότητα και η σπιρτάδα που απέπνεε, δεν ήταν αποτέλεσμα της νεότητας, γιατί έμοιαζε νάρχεται από πολύ παλιά, αλλά μιας αύρας μαγνητικής και ενός ξεχωριστού τύπου ανθρώπου.
Αγωνιζόμουν εκεί την στιγμή να διορθώσω μια μηχανή που είχε χαλάσει
και την άκουσα να με ρωτάει με μια φωνή κυρίαρχη, δυνατή, επιβλητική,
που ποτέ δεν θα είχε ακούσει το «όχι» σαν απάντηση, μαζί με ένα μυστηριώδες χαμόγελο, σαν να με είχε στο χέρι της και σαν να με γνώριζε πολύ καλά.

-Ασχολείσαι πάντα με τόσο πάθος και τόσο σοβαρά με ότι καταπιάνεσαι;
Έφθασε… η φωνή στα αυτιά μου.
Έψαξα να βρω τα λόγια της απάντησης προσφέροντας ένα κάθισμα και ένα καφέ για να κερδίσω χρόνο.
Για πρώτη φορά δεν τα βρήκα και προτίμησα την λύση της ανίχνευσης της κατάστασης, προσπαθώντας να καταλάβω που βρίσκομαι και με ποιον έχω να κάνω.
Φαινόταν να ξέρει το παιγνίδι πολύ καλύτερα από εμένα και συνέχισε την συζήτηση με ένα αέρα χαλαρότητας ξεγνοιασιάς και ιδιαίτερης αβροφροσύνης.
Με ρώτησε κάτι για την δουλειά, αλλά δεν φαινόταν να ενδιαφερέται πολύ και γρήγορα η συζήτηση… κύλησε αλλού.
Ήταν ένα διαφορετικό είδος συζήτησης πέρα από τα τετριμμένα και τα κλασσικά, που το εντόπισα αμέσως και με συνεπήρε.
Άλλη λογική, άλλη αντίληψη, άλλη όραση των πραγμάτων και δεν το έκρυψε.
Ένιωσα να με τυλίγει μία γοητευτική μαγεία και ανησύχησα όταν έφυγε, αν θα ξανάρθει, αλλά συγκρατήθηκα και δεν ρώτησα.
Ξαναήρθε όμως μερικές φορές με κάποιο πρόσχημα και με κάλεσε να την επισκεφτώ στο «νησί» της.
Ένα φρούριο, που ήταν απόρθητο και σπάνια πατούσε το πόδι του κανείς εκεί.
Πήγα και,  έμαθα πολλά κοντά της.

Βλεπόμασταν πάντα μεσημέρι και τρώγαμε μαζί.
Τα βράδια είχε δουλειά και άλλες ασχολίες.
-Ξέρω ότι ζητάς και αναζητάς την γνώση μου είπε και πρέπει να σκεφτείς τι μπορείς να δώσεις για αντάλλαγμα.
-Πολλά!
… απάντησα εκτός από ένα:
– Την Ελευθερία μου!
-Πιστεύεις ότι είσαι σε θέση να γνωρίζεις τι είναι και τι σημαίνει Ελευθερία;
Μου το αντιγύρισε προκλητικά.
-Μπορείς να δώσεις ένα ορισμό ή θα καταφύγεις στην ποίηση …υπεκφεύγοντας;
Ήταν αμείλικτος ο τρόπος όπως και… οι ερωτήσεις.

-Θα προσπαθήσω …απάντησα, μη θέλοντας να υποταχθώ στο στρίμωγμα και στο σφυροκόπημα των διεισδυτικών καταιγιστικών ερωτήσεων.
-Δεν θα απαντήσω με ποίηση που θα χλευαστεί, ούτε με λόγια άλλων που διάβασα παπαγαλίζοντας,
θα απαντήσω με δικές μου λέξεις ψιθύρισα… προσπαθώντας να ορθώσω ένα ανάστημα.
-Ελευθερία για μένα είναι η γνώση η γνωριμία με τον εαυτό μου,
τόσο της φωτεινής πλευράς όσο και της σκοτεινής και η μοναδική αξία της γνώσης είναι αυτή και όχι η χρησιμοποίηση της για την κυριαρχία και την εξουσία πάνω στους ανθρώπους.
Δεν θέλω δεν με ενδιαφέρει να διευθύνω μια φυλακή σαν δεσμοφύλακας.
Μέσα θα είμαι με τις ίδιες αλυσίδες να με δένουν με τους κρατούμενους.

-Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την ελευθερία τους;
Συνέχισε απτόητα.
-ή μήπως για την ειρήνη και την αγάπη που μιλούν συνέχεια,
λέξεις που βαυκαλίζονται και αυτάρεσκα επαναλαμβάνουν γιατί τους αρέσουν τα ωραία λόγια και η ηχώ τους.
Δες τους ανθρώπους όπως είναι τόνισε… μη τους ωραιοποιείς.
Όταν δεν φοράνε την ψεύτικη επίδειξη φιλανθρωπίας και καλοσύνης, τα δήθεν συναισθήματα και ευαισθησίες και τις ωραιοπαθείς ευγένειες, αλλά και τις «τζάμπα μαγκιές»
Δες τους ανθρώπους γυμνούς, όπως είναι:
Αβέβαιοι, ανασφαλείς,εγωκεντρικοί, ημιμαθείς, αυτοκαστροφικοί, ναρκισσιστές, λάγνοι, αρχομανείς και το κυριότερο, έχουν την ηλίθια αυτή πεποίθεση ,ότι θα ζήσουν για πάντα, για να επαναλαμβάνουν, όλη αυτή την «λογική» του παράλογου..
Δες τους ανθρώπους, χωρίς την βιτρίνα, το προσωπείο τους.
Δες τους πόσο αχάριστοι μικροπρεπείς είναι και πως θα συμπεριφερθούν
στην πρώτη ευκαιρία εξουσίας και ανοχής που θα τους δοθεί.
Δες τις ορινιθοασχολίες τους τα ενδιαφέροντα τους.
Πιστεύεις ότι αξίζουν κάτι καλύτερο εκτός από τις αλυσίδες τους;
Είναι ο ιός πάνω στη γη! …συνέχισε επιγραμματικά.

Οι άνθρωποι δεν θέλουν αληθινά την ελευθερία, τους φοβίζει ή δεν την καταλαβαίνουν.
Χρησιμοποιούν τη λέξη ελευθερία, ποιητικά, και είναι η μόνη ποίηση που επιτρέπουν τόσο συχνά στον εαυτό τους.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι, θέλουν να έχουν «δικαιώματα».
Θέλουν «να έχουν το δικαίωμα» να κάνουν κάτι, να λένε κάτι, ή να είναι κάπως και θέλουν ευτυχία. Δεν θέλουν ελευθερία, τί να την κάνουν;
Και ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος μόνο αν είναι εξαρτημένος.
Οι άνθρωποι, από τη φύση τους, είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τα πάντα, επιθυμούν την εξάρτηση, μ’ αυτήν νιώθουν καλά, την αποζητούν. Το να αποζητάς την ελευθερία, την ανεξαρτησία, είναι σαν να θέλεις να είσαι δυστυχισμένος.
Δεν θέλουν να είναι ανεξάρτητοι. Δεν μπορούν να είναι ανεξάρτητοι. Απλά το λένε για να κάνουν τους έξυπνους, τους διαφορετικούς. Αυτό είναι όλο.
Είχε δίκιο για την περιφρόνηση και την υποτίμηση του ανθρωπίνου είδους, όμως δεν θα έπεφτα αμαχητί.
-Είναι ακριβώς έτσι όπως τα λες και δεν τρέφω πολλές ψευδαισθήσεις,
όμως δεν μπορώ και δεν πρέπει να ξεχάσω κάτι πολύ ουσιαστικό,
Δήλωσα αποφασιστικά.
-Τι; ρώτησε με αδημονία.
Είμαι και εγώ έτσι είναι μέρος της φύσης μου, είναι ένα μέρος τους εαυτού μου, όπως είναι και δικό σου είπα περνώντας στην αντεπίθεση δεν μπορώ να το παραβλέψω και να γίνω τύραννος πάνω στους συνανθρώπους μου, μόνο δίπλα τους θέλω να είμαι και να προσπαθούμε μαζί να κλείσουμε τις πληγές της κοινής αιμοραγίας μας.
Χωρίς αυτούς δεν μπορώ να γνωρίσω τον εαυτό μου και δεν θέλω ένα κόσμο χωρίς ανθρώπους και να κλειστώ… σε απρόσιτα νησιά!

Ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος γιατί φοβάται την ελευθερία.
Κι όταν δεν τη φοβάται αυτός, τη φοβούνται οι άλλοι, στο πρόσωπό του, πάνω απ’ όλα, φοβάται το άγνωστο δηλαδή τον θάνατο.
Είμαστε όντα της συνήθειας της ρουτίνας. Αν είμαστε κλεισμένοι στο βολικό, γνωστό, ασφαλές κελί μας, που το έχουμε συνηθίσει κιόλας, γιατί να ρισκάρουμε εκεί έξω στο άγνωστο, άβολο, ανασφαλές και ασυνήθιστο σύμπαν;
Είναι πρόκληση να είσαι ελεύθερος, και να θέλεις να είσαι ελεύθερος όταν όλοι γύρω σου είναι δούλοι του συστήματος ή του ρόλου τους.

Πρέπει να κρυφάκουσε ο Λανς Φον Τρίαρς τις συζητήσεις μας για να φτιάξει τον καταπληκτικό διάλογο της Γκρέις και του αρχιμαφιόζου πατέρα της,στο τέλος του Dodville.

-Εσύ έχεις την υπεροψία… μου είπε.
Πιστεύεις πως αξίζουν μια ευκαιρία και θέλεις να την δώσεις.
Πάσχεις από την υπεροψία και το σύνδρομο του ήρωα,
με κατακεραύνωσε.
Πάρε ένα άνθρωπο, αβέβαιο, ανασφαλή, ανέραστο,, υποτελή, αμαθή ή ημιμαθή, δίδαξε τον, κάντο να σταθεί στα πόδια του, δώσε του ουσιαστικές γνώσεις, δώσε του δύναμη, αυτοπεποίθεση, αγάπη ενδιαφέρον, λύτρωσε τον από τον φόβο ευεργέτησε τον και δες τι θα σου ανταποδώσει.
Δες την τέχνη της αποπλάνησης,
THE SHAPE OF THINGS
και ψάξε για μια καλή απάντηση.

Δες πως καραδοκούν όλοι, δίπλα στους κυβερνήτες εξουσιαστές, οι μανδαρίνοι για να πάρουν την θέση τους στην θέση της Εύας και
πως γίνονται  χειρότεροι από αυτήν, νομοτελειακά, στο all about eve.

Στην καλύτερη περίπτωση, μου είπε θα καταλήξεις να παίζεις χαρτιά με τον ξάδελφο σου, όπως έκανε η Βιριδιάνα στην ταινία του Μπουνιουέλ, αφού έδωσε την περιουσία της στους φτωχούς και άστεγους για να τους βοηθήσει.

Ήξερα σε τι πράγμα αναφερόταν και θα συνεχίζαμε το κονταροχτύπημα
για πολύ καιρό…
Είχα συναντήσει και με είχε βρει, ένας άξιος αντίπαλος και η δύναμη του βασιζόταν στην πνευματική του υπεροχή και στο υψηλού βαθμού επίπεδο των γνώσεων του.
Το γεγονός ότι με γνώριζε πολύ καλά και βαθιά, θα έκανε αυτόν τον γύρο και την αναμέτρηση πολύ πιο δύσκολη, γιατί μου άρεσε κιόλας και με γοήτευε παρά πολύ… αυτή η «Καλυψώ» που αποφάσισε να μου αποκαλυφθεί.

Καλημέρα σε όσους αποκαλύπουν
την μορφή των πραγμάτων καλύπτοντας τα
συγχρόνως με ένα μαγικό
Μαγιάτικο μανδύα
και …σε όσουν αντιστέκονται
και τολμούν να σκέφτονται ακόμη!

Ο 10ος οίκος είναι η Καλυψώ!

Είναι ο Αιγόκερως, η εξουσία και όλες οι μορφές της, ο Ουρανός, ο Κρόνος, που κατάπιναν τα παδιά τους και,
ο Ζευς που την στερεώνει με την βοήθεια της Αθηνάς,
η θέση του δένδρου στο κήπο,
αν είναι στο κέντρο, στην άκρη παραμερισμένο, αν φαίνεται,
αν επισκιάζεται αν καλύπτεται πίσω από κάτι άλλο.

Είναι ο Ερυμάνθιος Κάπρος του Ηρακλή που συλλαμβάνεται σε ψηλά παγωμένα χιονισμένα απρόσιτα βουνά.
Είναι τα γόνατα στο σώμα του ανθρώπου, αυτών που λυγίζουν στην θέα και θέαση των κυρίαρχων αφεντάδων…
Είναι ο πατέρας σαν πρώτη μορφή εξουσίας που βιώνει ένα παιδί σε μια πατριαρχική κοινωνία.
Η έννοια της εξουσίας είναι πολύπλοκη υπόθεση και πολυδιάστατη πολυεπίπεδη και ένα πανάρχαιο πρόβλημα, σχεδόν όσο και η εμφάνιση του ανθρώπου επί την γης και η υλοποιήση, η ενσάρκωση του πνεύματος του.
Είναι σχεδόν «ένστικτο» με πολλές διακυμάνσεις που κυμαίνεται από
την εξουσία και κυριαρχία σε ένα υπάκουο κατοικίδιο υποταγμένο που θα κρατήσουμε φυλακισμένο, μέχρι στην εξουσία του πατέρα, της μητέρας πιθανόν, του διευθυντή, του προϊστάμενου, στην εξουσία του κράτους με τις διάφορες μορφές του πολιτεύματος, στην θρησκευτική εξουσία με την επιβολή συγκεκριμένης θρησκείας σε μία χώρα,στην σύγχρονη αόρατη εξουσία δικτατορία των πολυεθνικών μέχρι στον κ.Σμιθ και τον Αρχιτέκτονα του MATRIX.

Είναι στην ουσίας «εκτός ουσίας» όπως ετυμολογείται η λέξις,
μίας σχέση πάντα αφέντη και δούλου αρρωστημένης αλληλεξάρτησης.
Θύτη και…… θύματος.
Κυρίου και υποτελούς.
Τυράννου και… πολεμιστή.

Ας την γνωρίσουμε από κοντά την μεγάλη και σε ηλικία πολλών αιώνων θεά,
απομονωμένη στο νησί της που ποτέ δεν πηγαίνει και δεν φεύγει άνθρωπος χωρίς την άδεια της και σπάνια της έχουν… όχι.

Το νησί της Καλυψούς
και… η κυριαρχία του κόσμου!

Η εξουσία, ο 10ος οίκος, το Ζενίθ, το υψηλότερο σημείο ενός πανόπτη οφθαλμού, πλαισιώνεται αριστερά από τον 9ον οίκο και δεξιά από τον 11ον.
Κυβερνά πάντα με κάποιους νόμους, τους νόμους του 9ου οίκου και την πολιτική του 11ου μαζί με τις μορφές του πολιτεύματος.
Κάποιους νόμους που κόβει και ράβει στα μέτρα που την εξυπηρετούν με την βοήθεια των θεοκρατικών σειρήνων, της γραφειοκρατικής δικαιοσύνης και των πολύπλοκων νόμων που συντηρεί και καθιερώνει το σινάφι των μεγαλοδικηγόρων και των χρηματοδοτούμενων κομμάτων.
Συντηρείται από την ενέργεια των απλών ανθρώπων ανθρώπων, που φροντίζει να κρατάει σε μια κατάσταση ημιθανή, ούτε να ξυπνάνε πολύ και να καταλαβαίνουνε πολλά, αλλά ούτε και πεθαμένοι τελείως, γιατί χρειάζεται υπηρέτες και δούλους και οι πεθαμένοι, ως γνωστόν, δεν δουλεύουν.

Συνεχίζοντας τις συζητήσεις και τις αναζητήσεις στο νησί της Καλυψούς,
διατύπωσα μια εύλογη απορία μου, που είχα από την πρώτη στιγμή,
-Γιατί με διάλεξε να που τα πει όλα αυτά… γιατί εμένα;
Μου απάντησε αμέσως τελείως προετοιμασμένα.
-Γιατί εσύ με κάλεσες… είπε και συνέχισε αμέσως
-Εσύ με κάλεσες!
Όταν ένα άνθρωπος αυξάνει τις γνώσεις του,την δύναμη του, την ενέργεια του κάτι έξω από αυτόν το αντιλαμβάνεται και πλειοδοτεί για χάρη του, κάνοντας του την προσφορά.
Ελάχιστοι αρνούνται, όχι μόνο γιατί είναι πολύ δελεαστική η γοητεία της εξουσίας, αλλά και γιατί, όπως αντιλαμβάνονται με την ευφυΐα που διαθέτουν,
ότι δεν έχουν, δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Ή θύτης ή θύμα.
Ή εξουσιαστής ή εξουσιαζόμενος.
Ή κύριος ή υποτελής.
Όλα καταλήγουν εκεί και όλοι διεκδικούν τον ρόλο της κυριαρχίας
από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη.

Μου ζήτησε να μείνω κοντά της.
Πώς να πεις όχι σε μια θεά, αλλά πως μπορείς να χάσεις και να πουλήσεις την αξιοπρέπεια σου ή αυτό που θεωρείς αξιοπρέπεια για μια θεά ή για… ένα θεό ακόμη;

Δεν είπα όχι… δεν είπα ναι.
Είπα πως η καρδιά μου ανήκει αλλού και εκεί ανήκω και εγώ.
Αγαπώ κάτι άλλο πέρα ακόμη και από αυτό, την γοητεία της εξουσίας, που δεν θέλω να το προδώσω και να το ξεχάσω.
Δεν με ρώτησε τίποτα άλλο δεν το ξανασυζήτησε.
Ήξερε και διάβαζε την σκέψη μου πριν από εμένα.
Πέρασα πολλά μεσημέρια κοντά της και πολλά ηλιοβασιλέματα κοιτάζοντας το πέλαγος στις ακρογιαλιές της και περπατώντας, βουλιάζοντας σε μια κινούμενη άμμο.
Ήξερα πως με παρακολουθούσε πίσω απ΄το παράθυρο και
γνώριζε τι σκέφτομαι κάθε στιγμή.

Ακόμη και τώρα έρχονται στιγμές που μου λείπει το πνεύμα της,η οξυδέρκεια, η υψηλού επιπέδου αντίληψη της, οι συζητήσεις μας, η «ματιά» της.

Μια ημέρα πήρε ένα μήνυμα, δεν ξέρω αν ήρθε ο Ερμής ή διαισθάνθηκε το τέλος.
Μου είπε πως μπορούσα να ετοιμάσω κι εγώ την βαλίτσα μου και μια σχεδία επίπλευσης, ότι θα έφευγε για ένα ταξίδι μακρινό και θα ήθελε να με αποχαιρετήσει.
Φάγαμε μαζί την τελευταία φορά και ήταν βράδυ… σχεδόν σιωπηλοί. Είχαμε πει τόσα πολλά.

Την άλλη ημέρα στο αεροδρόμιο δεν με αγκάλιασε να με αποχαιρετήσει,
στάθηκε αγέρωχη, και εγώ αρκέστηκα σε μια ελαφριά υπόκλιση, μαζί με κάποιες απαντήσεις… που χρωστούσα.

Απαντήσεις που είχαν ζυμωθεί μέσα μου όλα τα μεσημέρια και τα ηλιοβασιλέματα που μετρούσα στις έρημες ακρογιαλιές του νησιού της.
Απαντήσεις που είχα ακονίσει στην πυρακτωμένη λάβα φωτιάς ενός ηφαιστείου και ήταν πλέον δικές μου.
Απαντήσεις που τις είχα πληρώσει με το αίμα της καρδία μου.

Ναι!
Καταπιάνομαι κάθε φορά με πάθος με ότι ασχολούμαι και σοβαρά.
Ναι!
Γιατί χρειάζομαι το πάθος και την καθοδήγηση της καρδιάς και ας ακούγεται και λίγο ποιητικά.
Ναι!
Γιατί δεν θέλω να εγκλωβιστώ σε στείρα νησιά νεκρωμένης αυτάρεσκης εγωκεντρικής ισχυρής διανόησης.
Δεν θέλω να παγιδευτώ σε σπηλιές φθηνού, αδύναμου, παθητικού ή άγριου συναισθηματισμού.
Προτιμώ να χρησιμοποιώ την καρδιά μου από αριστερά να ανιχνεύει μέσα στην ομίχλη και το μυαλό να σκέφτεται από τα δεξιά και να διακρίνει το μονοπάτι.

Ίσως η ευφυΐα ενός ναρκισσιστικού «εγώ» να μη έχει άλλη επιλογή από την διεκδίκηση της κυριαρχίας και της εξουσίας,
η σοφία όμως έχει, γιατί μπορεί να αντιληφθεί το αδιέξοδο του δίπολου
και κατανοεί το «εμείς» μιας συνεργασίας διαφορετικών και ίσων για το καλό όλων.

-Ίσως να έχω μια τρίτη επιλογή από το δίλημμα αυτό,
των Συμπληγάδων και της Σκύλλας και Χάρυβδης,
ενός δούλου και ενός αφέντη
και θα παλέψω γι αυτό.
Ήταν η απάντηση μου.
Το άκουσε σιωπηλά και δεν θέλησε να το χλευάσει σαν γραφικά ρομαντικό.
Ίσως να το είδε πλέον σαν λύτρωση και το σπάσιμο, το τέλος των αλυσίδων όλων μας και να το ευχήθηκε από μέσα της.

Μου κούνησε όμως ένα άσπρο μαντήλι κοιτάζοντας με μέσα από μαύρα γυαλιά.
Στο κάθισμα του αεροπλάνου βρήκα ένα φάκελο με κάποια προσχέδια και ένα άσπρο μαντήλι με τα αρχικά της… Μ.Μ.
Τα κράτησα!
Θα τα χρειαζόμουν κατά την αποβίβαση στην Ελλάδα.
Επιστρέφοντας ξεκίνησα από την αρχή, δουλεύοντας στον χώρο πια του πανεπιστημίου και μια Ναυσικά και με περιμάζεψε μέσα από τους θάμνους που κρύφτηκα για λίγο.
Μετά από λίγες ημέρες έμαθα από τις εφημερίδες πως εισήλθε στην εντατική,
όπου παρέμεινε για μερικές ημέρες.
Η κηδεία έγινε με μεγαλοπρέπεια και δημοσία δαπάνη.

Εκείνη την εποχή η Ελλάδα βρισκόταν στην δίνη των σκανδάλων και η προσωπική ζωή, του τότε πρωθυπουργού με την πολύ νεότερη ερωμένη και μετά σύζυγο του ήταν στο προσκήνιο της επικαιρότητας.
Η εξουσία «ερωτευμένη» ζητούσε τα δικαιώματα της προσωπικής ζωής και του έρωτα.
Ήταν λίγο αργά για όλους!

Την προσωπική του ζωή χρειάζεται να την σέβεται ο ίδιος που απαιτεί και τον σεβασμό της, πόσο μάλλον όταν είναι ένα δημόσιο πρόσωπο εξουσίας.
Φωτογραφίζει πάντα τους πρωθυπουργούς στην παιδική χαρά να παίζουν με τα παιδιά τους, με μια σκούπα και ένα ποδήλατο ,δίνει ανυπόστατα πτυχία στις συζύγους των, κάνει πρώτο θέμα την ερωτική τους σχέση με σέξι
αεροσυνοδούς γαργαλιστικών λεπτομερειών, τους ευλογεί με τους πνευματικούς τους πατέρες έχοντας την «έγκριση του θεού» και τους κουμπάρους τους να τους συμβουλεύουν.
Παίρνει συνεντεύξεις από τα πρόσωπα που το υπηρετούν, φτιάχνει χρυσούς δίσκους με τα τραγούδια που το στηρίζουν, προωθεί σαν μπεστ σέλλερ τα βιβλία που δεν φοβάται, μιλάνε για τα θέματα συνέχεια που στηρίζουν τα συμφέροντα του, βγάζει ξύλινους λόγους, τυλίγει χάπια ύπνωσης σε χρυσά χαρτιά με μπόλικες υποσχέσεις, δημιουργεί εκκλησίες γήπεδα, φθηνά ρεάλιτι, σόου, εστίες διακίνησης ναρκωτικών και όπλων,
σχιζοφρενικά πρότυπα, φιλανθρωπικά γκαλά ψεύτικης καλοσύνης,
και μέσα από όλα αυτά καλλιεργεί τους ανθρώπους σαν μπαταρίες στο χωράφια του MATRIX ρουφώντας την ενέργεια τους σαν αχόρταγο βαμπίρ.

Το σταρ σύστεμ της εξουσίας προωθεί πάντα ένα θέμα για να καλύψει και να αποσιωπήσει κάποια άλλα, αποπροσανατολίζοντας την προσοχή του κόσμου..
Δημιουργεί είδωλα, ειδήσεις, εμμονές με την επανάληψη,προωθεί την εικόνα των αρχηγών και των θεών, όπως εξυπηρετεί τα σχέδια του, φτιάχνοντας το
Image maker τους και την περσόνα,που παγιδεύει και τους ίδιους, γιατί δεν έχουν ζωή μετά. Ζουν και κινούνται σε μια βιτρίνα εικονικής πραγματικότητα
…που πουλάει.

-Γιατί …γιατί επιμένεις να πολεμάς ακόμη κ. Άντερσον;

-Γιατί είναι ΕΠΙΛΟΓΗ μου κ.Σμιθ!

Είναι η επιλογή μου και η προτίμηση μου
για μία γυναίκα που ξεχάσαμε και την λένε Αρετή κ.Σμιθ!

Και με ενδιαφέρει μόνο ο δρόμος που περνάει μέσα από αυτή,
το μυαλό και… την καρδιά μου κ.Σμιθ!

Ζευς Λεόν

21 ος Αιών

και οι πολεμιστές της Λάϊον

επίσκεψη σε υψηλές  χιονισμένες κορυφές του Νου του Ολύμπου κυνηγώντας το αγριογούρουνο. και αναζητώντας ένα λαμπερό Ήλιο και το Φως του.

Ετικέτες: Ενέργεια, Καλυψώ, Οδυσσέας