O Hρακλής, το Ίλιον και … η περσόνα!

και ο Οδυσσέας.

…συνέχεια…

Ξ ανασκέφτηκα κάποια πράγματα, αναπολώντας τα χρόνια, που, οι ανάγκες της επιβίωσης, ανάγκες που υπήρχαν από την εφηβική σχεδόν ηλικία, με οδήγησαν σε διάφορες δουλειές και απασχολήσεις , κατά τις οποίες προσπαθούσα , όχι μόνο να «ζήσω» αλλά,

και να κρατήσω κάτι σημαντικό, » ζώντας»:
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια!

Αυτό με οδήγησε σε μια άμεση τριβή, με διάφορα είδη ανθρώπων και
στην καταγραφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και αντίδρασης.
Προσπαθούσα να δω τι ήταν» αυτό «, κάτω από αυτό, που παρουσίαζαν πάντα προς τα «έξω».
.Αγωνιζόμουν να κατακτήσω την ύλη και να λύσω βασικά προβλήματα.
Πάλευα να γκρεμίσω τα τείχη του Ίλιου- Τροίας και να κατακτήσω

τα απαραίτητα…προς τον Ζην.

Είδα λοιπόν, πολλά κεφάλια να πέφτουν εκεί , πολύ πόνο, πολύ βία, ένα μεγάλο αγώνα και η Τροία απόρθητη.
Είδα, τους αρχηγούς των Ελλήνων και των Τρώων ,να διατάζουν επιθέσεις και χιλιάδες απλοί άνθρωποι και συνειδήσεις να εξαφανίζονται και να προδίδονται ταυτόχρονα
Είδα τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι, ζητιάνοι, δούλοι, γλείφτες του συστήματος και, τους πλούσιους , πλουσιότερους, πιο άπληστους, πιο προκλητικούς.
Παρατηρούσα τον εξευτελισμό των ανθρώπων και την γελοιοποίηση της ανθρώπινης υπόστασης, ‘σ΄ένα διαρκές » σόου καραγκιόζηδων και γελωτοποιών».
Είδα τους νέους των φτωχών, ν’αυτοκτονούν απελπισμένοι απο την εξαθλίωση, με το φτηνό «χόρτο» και τους νέους των πλούσιων να πνίγουν την ανία και την πλήξη τους στο ακριβό «χόρτο.»
Μα πάνω απ’όλα, είδα τους ανθρώπους όπως είναι πραγματικά, πίσω από αυτό που πλασάρουν και, το χειρότερο ,
την πλήρη αντίφαση των λόγων και των πράξεων τους.

Ακτινογράφησα λοιπόν , τον άνθρωπο κάτω από την μάσκα του, όπως είναι : Επιπόλαιος, απειθάρχητος ,άβουλος, αναποφάσιστος, θρασύδειλος, μίζερος, κοινότυπος, άπληστος, πολυλογάς, βίαιος.
Δουλικός, με τους ανώτερους ιεραρχικά και σκληρός και αυταρχικός με τους κατωτέρους.
Επιδεικτικός,ανταγωνιστικος, ωραιοπαθής, εγωμανής, οκνηρός, μονόπλευρος, με εμμονές
και ανόητες προσκολλήσεις, με ψεύτικα και ρηχά συναισθήματα, όπου και οταν τον βολεύουν.

Είδα τον άνθρωπο να χαραμίζει την ζωή του , μ’αυτό τον τρόπο και ταυτόχρονα είδα και τον εαυτό μου να είναι κάπως,…έτσι.

Διαπίστωσα πως η ανθρώπινη ζωή είναι ούτως η άλλως μια Ιλιάδα και κάποιοι άνθρωποι δεν θα ξεκινήσουν ποτέ μια Οδύσσεια κα, τον δρόμο της επιστροφής…

Θα μείνουν εκεί, ακρωτηριασμένοι, ηττημένοι και «νεκροί» κάτω από τα τείχη μιας Τροίας, που δεν μπόρεσαν …να πάρουν ποτέ.

Αυτό το αδυσσώπητο συναίσθημα, όχι μόνο με ωρίμαζε, και με έκανε πιό δυνατό, αλλά μου έδινε και ένα στόχο ,που εστιαζόταν σ’ένα άκαμπτο σκοπό.
Με μια λέξη:
Όχι , όχι, δεν θα μπορούσε να περάσει έτσι!

Όμως, αυτό που με απασχολούσε από ώρα και τριβέλιζε το μυαλό μου συνυφασμένο μ ε την νεότητα της ηλικίας μου ήταν… ήταν ο Ερωτας!
Γι’αυτό και τον ρώτησα …

κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα

είναι μερικώς φανταστική

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

Ετικέτες: περσόνα, Ηρακλής, Ιλιάδα, Οδυσσέας