Τοπίο με γέφυρα
Σ υνεργασία:
Κτίζοντας… μιά γέφυρα ανάμεσα:
Στο «εγώ» και οι … «εμείς»
Στην μοναξιά και στην… συντροφικότητα
Στη ελευθερία και στην… δέσμευση
Στην σιωπή και …στον λόγο
Στα έργα και …στις εξηγήσεις
Στο γέλιο και …στο δάκρυ
Στην κριτική και… στην κατανόηση
Στην αποθησαύρηση και ..στο μοίρασμα
Στην δύναμη και στην… τρυφερότητα
Στην αγάπη και στην… ελευθερία
Στην Γνώση και την… Σοφία
Ποιος …είναι καλός …γεφυροποιός?
Ετικέτες: αφορισμοί
Η Χώρα της Λάϊον 
7 Νοεμβρίου 2008 στο 22:29 |
Have a nice weekend with an old song from Demi Roussos
It’s five o’clock
and I walk through the empty streets
thoughts fill my head
but then still
No one speaks to me
My mind takes me back
to the years that have passed me by
(interlude)
It is so hard to believe
That it’s me
that I see
in the window pane
it is so hard to believe
that all this is the way
that is has to be
It’s five o’click
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him
I find sympathy
And so I go back to the years that have to past me by
(interlude)
It is so hard to believe
That it’s me
that I see
in the window pane
it is so hard to believe
that all this is the way
that is has to be
It’s five o’click
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him I find sympathy
He gives, gives me day
gives me hope
and a little dream too
7 Νοεμβρίου 2008 στο 23:22 |
Συνεργασία είναι μια μαγική λέξη που δύσκολα κατακτιέται. Όμως αυτοί που καταλαβαίνουν τι σημαίνει ισότητα και δικαιοσύνη την έχουν κατακτήσει χωρίς καμμία προσπάθεια…
7 Νοεμβρίου 2008 στο 23:51 |
Κάποιες γέφυρες ξεκινάνε από το δικό σου έδαφος και πρέπει να καταλήξουν στο έδαφος άλλου-ων. Όταν δεν τις θέλουν και τις γκρεμίζουν τότε τι κάνεις αλήθεια;
8 Νοεμβρίου 2008 στο 01:28 |
…φοβερές και διαχρονικές έννοιες…
Η χρυσή τομή γιά κάθε αφυπνισμένο άνθρωπο και γιά το νόημα της ζωής
είναι η ισορροπία ανάμεσα σ’αυτές τις πολύτιμες λέξεις…
Και καταπληκτικός πίνακας …ένας από τους πρώιμους του Μπρακ και τους
πιό αγαπημένους…Καλησπέρα…!
8 Νοεμβρίου 2008 στο 10:20 |
It’s five o’clοck
and I walk through the empty streets
The night is my friend
And in him I find sympathy
He gives, gives me day
gives me hope
and a little dream too
may the force be with you …friend!
8 Νοεμβρίου 2008 στο 10:32 |
Συνεργασία είναι μια μαγική λέξη και κατάσταση
… που δύσκολα κατακτιέται,
γιατί προυποθέτει ισότιμες σχέσεις,
ουτέ δούλος ούτε αφέντης
ούτε θύμα, ούτε θύτης,
υπέρβαση του εγωκεντρικού, αυτοκαταστροφικού, αδηφάγου «εγώ»,
κατάθεση στο «εμείς»
χώρο να αναπνέει η κάθε πλευρά, δημιουργικά
αλλά να νιώθει και το μοίρασμα… του «μαζί εμείς»,
με τρυφερότητα και δύναμη
με αγάπη και ελευθερία
με γνώση και σοφία
…σαν τις κολόνες ενός θαυμαστού ναού
που τον στηρίζουν ξεχωριστά και …μαζί:-)
Καλημέρα Ιπτάμενε φίλε μας
από την χώρα των καναλιών!
8 Νοεμβρίου 2008 στο 10:42 |
Ρίχνεις σχοινιά και φθάνεις κοντά τους
…ακροβατώντας…σχοινοβατώντας
να τους μιλήσεις από κοντά,
να τους αγγίξεις τρυφερά,
αλλά μετά… φεύγεις
γιατί είναι η σειρά τους…
και πρέπει είναι ελεύθεροι
και να έχουν την επιλογή
να διαλέξουν να ζήσουν
με γέφυρες σε μια τέχνη ισορροπίας
ή χωρίς …
εσωτερικά και εξωτερικά.
Μια καλημέρα …στο θησαυροφυλάκιο…της ελπίδας;)
8 Νοεμβρίου 2008 στο 10:46 |
Όλη η πορεία της ανθρώπινης ζωής
δεν είναι παρά μια εκπαίδευση
στο να περπατάς σε τεντωμένο σχοινί
αντιθέσεων και να τις… κατανοείς.
Να έχεις μια όμορφη ημέρα …Φωτεινή Μαγδαλινή!
8 Νοεμβρίου 2008 στο 12:54 |
ο καλός γεφυροποιός είναι η ψυχή
που ενώνει ότι η προσωπικότητα χωρίζει
και χτίζει τις γέφυρες με την ύλη
της ανιδιοτέλειας και της κατανόησης
την καλημέρα μου
8 Νοεμβρίου 2008 στο 14:49 |
Όμορφο… πολύ όμορφο
Πράσινο Λιοντάρι!
Ο καλός γεφυροποιός είναι η… αμόλυντη ψυχή
που ενώνει ότι η προσωπικότητα χωρίζει με τα … λάθη που κάνει
και χτίζει τις γέφυρες με την ύλη
της ανιδιοτέλειας και της κατανόησης
…με καθαρή καρδιά και τα μάτια της… πνευματικής όρασης!
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 14:18 |
Η δύναμη σύνδεσης της πολικότητας , η κεντρομόλος ευφυή συνεργασία… το σύνολο των δύο δυνάμεων στο εγω και στο εσύ το εμείς θα χτίσει την γέφυρα να την διαβούμε παρέα.
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 14:30 |
κι άν είναι τόσο απλό γιατί η γέφυρα αυτή σπάνια μα πάρα πολύ σπάνια ενώνει τους ανθρώπους…..πούντο…πούντο….το δακτυλιδάκι…..;
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 14:46 |
Διότι δεν υπάρχουν γερά θεμέλια στις άκρες. Ζουν στην αυταπάτη οτι επειδή απλά φτιάξανε μια γέφυρα νόμιζαν οτι έκανα και κάτι χωρίς να προσέξουν τις άκρες οποτε ειναι θέμα χρόνου η κατάρρευση.
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 14:55 |
χμ δηλαδή λες να μην παίζει καθόλου σχέση ότι την γέφυρα την κτίζουν στο όνομα ενός κάποιου θεού και μόλις τον δούν στη γέφυρα τον Υβρίζουν;
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 14:59 |
Δεν ξέρω μπορεί , αλλά και απο την άλλη δεν το βρίσκω να έχει και τόσο μεγάλη σχέση. Και να τον υβρίζουν έιναι λόγος για ναπέσει η γέφυρα. Τι δουλειά έχει «ο θεος» εκεί… Αν τα θεμέλεια ειναι γερά τι έχει να φοβηθεί η γέφυρα ;
Δεν υπάρχει κάτι δεδομενο σε αυτά .
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:04 |
Αν τα θεμέλεια ειναι γερά τι έχει να φοβηθεί η γέφυρα ;
Υποτίθεται
ότι ο «θεός» έβαλε γερά θεμέλια σε αυτή την γέφυρα…
ή μήπως όχι;
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:12 |
Δεν μπορεί «ο θεός » έτσι όπως τον παρουσιάζουν οι θρησκείες να βάλει θεμέλια πουθενά.
Εκτός αν εννοείς άλλο τρόπο που ο θεός βάζει θεμέλια που αγνοώ.
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:16
«Θεός» είναι ο Ορθός Λόγος και φτιάχνει Όρθιους και Ορθούς
Άνθρώπους.
Ο λάθος λόγος δημιουργεί λάθος ανθρώπους και σκυφτούς!
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:24
ΑΨΟΓΟΣ ! ΕΛΖΙΝ!
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:40
Και εσύ άψογος ΕΙΣΑΙ πολεμιστή!
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:05 |
η γέφυρα της αγάπης αν ο όντως θεός της αγάπης θα την είχε ευλογήσει ποιά θα μπορούσε δύναμη να επιδράσει πάνω της; μήπως κάνετε λάθος στην επιλογή και σας ευλόγεί η θεά έρις μασκαρεμένη σε χριστό;
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:10 |
Για να μην πλέκουμε με τις λέξεις όταν υπάρχει αληθινη πραγματική αγάπη ελευθερίας και τα δυο άκρα συνδέονται με ευφυή συνεργασία και πορεύονται με αυτό τον τρόπο τότε τα θεμέλια ειναι γερά.
Το να βάζουμε ταμπέλες στο οτιδήποτε δεν βοηθά μόνο μας πλανά και δυστυχώς συμβαίνει συχνα.
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:20 |
εμεις δεν μπλέκουμε ούτε λέξεις ούτε δρόμους γιαυτό και χορεύουμε και τραγουδάμε ελεύθεροι πάνω στην πανέμορφη γέφυρα του ουράνιου τόξου μας
4 Σεπτεμβρίου 2009 στο 15:33 |
Αυτό είναι Ποίηση!
Ο Λόγος της Ποίησης!